Jezioro Wielkie Rudnickie jest największym /188,7 ha/ i najgłębszym /11,5 m/ jeziorem Basenu Grudziądzkiego. Jest to jezioro pochodzenia polodowcowego z urozmaiconą rzeźbą dna. Posiada ono bogato urozmaiconą misę w postaci lejów, półwyspów i wysp. Wody jeziora przemywa rzeczka Maruszanka. Jezioro otoczone jest kompleksem lasów sosnowo-świerkowych, stanowiących przedmurze Borów Tucholskich.
Niedalekie położenie od Grudziądza i doskonałe połączenia komunikacyjne sprawiły, że jezioro to stało się ośrodkiem wypoczynku i sportów wodnych, nie tylko dla mieszkańców Grudziądza.
W wodach Jeziora Wielkiego Rudnickiego można spotkać urozmaiconą ichtiofaunę i ichtioflorę, niejednokrotnie będącą osobliwością przyrodniczą. Występują tu siedliska szczupaka, okonia, leszcza, płoci oraz w wyniku zarybienia karpia, tołpygi i amura. Brzegi jeziora stanowią naturalne siedlisko ptaków wodnych i brodzących: łabędzi, dzikiej gęsi i kaczki, perkoza dwuczubego, czapli siwej. W Białym Borze znajduje się 3 hektarowy rezerwat starodrzewu z kolonią czapli siwej.
W 1980 roku podjęto decyzję o rekultywacji Jeziora Wielkiego Rudnickiego. Na dnie jeziora ułożono rurociągi odprowadzające wody naddenne z głęboczków bezpośrednio do odpływu z jeziora oraz sztucznie napowietrzano wody jeziora. Efektem podjętych działań jest uzyskanie II klasy czystości wód jeziora, czego widocznym sygnałem jest występowanie w jeziorze raków. Nad brzegiem jeziora znajduje się wiele ośrodków wypoczynkowych i domków letniskowych, stanowiących zaplecze do wypoczynku. W 2001 roku rozpoczęto budowę sieci wodociągowo - kanalizacyjnej wokół jeziora, która to inwestycja ma zwiększyć czystość wód jeziora.